Witam. Od prawie trzech tygodni zmagam się że stanem podgoraczkowy m ( 37 - 37,6). W związku z aktualną sytuacją nie mogę liczyć na wizytę lekarską, lekarz rodzinny jedyne wyjście widzi w udaniu się na oddział zakazano obserwacyjny z podejrzeniem koronawirusa. Z tym, że uważam to za bardzo mało prawdopodobne, po pierwsze nie miałam kontaktu z nikim chorym, po pierwszych przypadkach w kraju postanowiłam odizolowac się z rodziną u brata na wsi (mieszkamy w bloku). Od ponad 3 tygodni przebywamy w dziesięcio osobowej rodzinie właśnie tutaj, stosujemy wszelkie zasady bezpieczeństwa. Utrzymujący się stan podgoraczkowy dotyczy mnie i dwójki moich dzieci (U nich w granicach 36.9 - 37,4). Jest tu z nami moja ma mam którą cierpi na cukrzycę i choroby wątroby, jej partner również ma bardziej zaawansowaną cukrzycę i problemy kardiologiczne. Brat i jego syn mają astmę, myślę, że w wypadku tego wirusa odczuliby jakieś objawy, tym bardziej, że tyle czasu razem przebywamy, a oni czują się dobrze. Dodam, że jestem alergiczką, na własne życzenie zrobiłam sobie ostatnio szereg badań (m.in. morfologia z rozkazem, biochemia, Crp, badania moczu, kału pod kątem pasożytów, limbi, mononukleozy, toksoplazmozy, cholesterolu itd... ) wszystko w normie. Po moich dzieciach nie widać żadnej choroby, ja natomiast u siebie odczuwam osłabienie, bóle głowy i objawy podobne do tych nasilajacych się przy alergii. Nie wiem co o tym myśleć, lekarze rodzinni nie pomagają .