Witam. Od jakiegoś 1,5 roku cierpię na objawy przypominające objawy depresji, tzn. spadek koncentracji, brak motywacji do działania, potrafię przez praktycznie cały dzień nic nie zrobić, złe samopoczucie a ogromny lęk przed odrzuceniem do tego stopnia, że w kontaktach międzyludzkich uważam na każde słowo, myśląc, jak mój odbiorca może je zinterpretować. Opanowałem do tego stopnia sztukę komunikacji, że ludzie lubią ze mną rozmawiać, nieraz słyszę, że im to sprawia przyjemność, a mi tylko stres i staram się unikać takich sytuacji, nauczyłem się tego ze szkoleń i książek, myślałem, że jak się wystawię na kontakt z ludźmi to mi się poprawi, ale niestety nic nie pomogło. Byłem u psychiatry, psychiatra przepisał mi lek lafactin w dawce 37,5 mg, ale nie rozpocząłem leczenia w obawie przed skutkami ubocznymi, potem poszedłem do innego i tam dostałem seronil 10mg. Mam 22 lata, zaraz 23 i jestem coraz w gorszym stanie, z obawy przed odrzuceniem nie mam dziewczyny raz gdy zacząłem praktykować wiedzę z książek udało mi się stworzyć związek, jednak z powodu strachu, że powiem coś nie tak, zachowam się nie odpowiednio miałem tak ogromny stres, że związek się szybko zakończył. Postanowiłem jednak spróbować leków, który w moim przypadku może zadziałać lepiej seronil czy lafactin? Choruję na insulinooporność i przyjmuje metforminę. Jeszcze raz zwracam się z prośbą o pomoc w wybraniu leku, który w moim przypadku może okazać się skuteczniejszy jak i jakieś rady co powinien zacząć robić.