Witam, mam na imię Wiktoria, mam 18 lat, mam ze sobą poważny problem, chciałabym uzyskać jakąś pomoc lub też wiedzieć co mi dolega. Niżej opisałam moje zachowania. Wydaje mi się, że niektóre osoby chcą mi zrobić krzywdę, że mają mi za złe, za coś czego nie zrobiłam, dlatego też odsuwam się od nich, a z drugiej strony bardzo się nimi przejmuje, chciałabym w jakiś sposób pomóc, pytam się jak się czują, dlatego też, dużo osób mi w jakiś sposób ufa i rozmawia ze mną, ale jednocześnie wydaje mi się, że robią to na siłę, czy też nie lubią ze mną rozmawiać, chociaż też wydaje mi się, że widzą moją niechęć i zniewage w niektórych sprawach, staram się to ukrywać, ale gdy mnie weźmie, zaczynam się bardzo denerwować, wyzywam, krzycze, a jednocześnie nie mam humoru i jestem smutna, chce mi się płakać. Jestem osobą, która się nie obraża, tylko o tym myśli i mam w głowie, że to moja wina, a nie kogoś innego, obwiniam się za to, wspominam błędy z dawnych lat a jest to zapomniane z innej strony i tak. Z jednej strony cieszę się, że mam dużo znajomych i mam z kim pogadać, a z drugiej nie przepadam za niektórymi osobami, szczerze lubię ich, ale nie mam ochoty z nimi gadać. Nie przepadam za pracą w grupie, raczej okej, z jednej strony można się integrować, a z drugiej denerwują mnie pomysły innych, uważam, że są durne lub też nie na ten czas i okazję, dlatego też lubię pracować i robić coś sama. Lubię wychodzic ze znajomymi na dwór, czy gdziekolwiek, a w głębi ducha chciałabym wracać do domu albo też pospacerować sama, ale no fakt, bardzo lubię moich znajomych. Mam niską samoocenę, gdy mnie krytykują, znajomi czy nauczyciele, nie przejmuje się tym tylko śmieje, a gdy urazi mnie ktoś z rodziny, bardzo o tym myślę i biorę wszystko do siebie. Jeżeli chodzi o podejmowanie własnych decyzji, pytam się ludzi co myślą na ten temat, jednakże i tak wybieram swoją drogę. Z jednej strony wiem, że potrzebuję opieki, pomocy, gdy ją dostaje jestem szczęśliwa, bo widzę, że ktoś się o mnie martwi, jednak w głębi ducha chciałabym sama rozwiązywać swoje problemy, no dobrze opowiadam o sobie niektórym osobom, ale tylko opowiadam. Mam tak, gdy ktoś mi się podoba, albo darze kogoś uczuciem, jest to długotrwałe i wydaje mi się poważne, ale od dłuższego czasu podobają mi się dwie osoby, chociaż ta jedna ma na mnie zły wpływ, duzo osób tak mówi, a ja narazie nie znam moich uczuć w tej sprawie. Ludzie postrzegają mnie, na ogół, jako wesoła osoba, no tak jest, jednakże w głowie mam tysiąc myśli na minutę, duzo myślę, wymyślam jakieś monologi w głowie, ukrywam moje zachowanie, mam dwie twarze, jednak gdy się coś u mnie kumuluje, wybucham i to pokazuje. Jestem 'agresywną' osobą, tzn, wyzywam, głośno mówię i krzycze a także mam skłonności do autoagresji, nie bije nikogo, tylko sobie robię krzywdę, a innych tylko wyzywam i podnosze głos. Mam również tak, że robię coś ponad swoje siły, a jednocześnie zwijam się w osobności w kłębek i siedzę sam cicho. Często się stresuje, zazwyczaj ten stres nie ma przyczyny, albo też stresuje się z blachych rzeczy, myślę bardzo o tym. Najlepsze jest to, że mi się moje zachowania podobają, tzn te humorki oraz autoagresja, podoba mi się to, a z jednej strony chciałabym się leczyć Wydaje mi się, że mam pobudzenia katatoniczne tzn, że jestem aktywną osobą, a przy tym nadpobudliwą i agresywną, psuje niektóre rzeczy dookoła a także siebie